Het einde

8 januari 2019 - Eindhoven, Nederland

4 maanden geleden wist ik niet dat Madrid mij zo een mooie levensgebeurtenis zou geven. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, ik heb de stad dag en nacht ontdekt, ik ben zelfstandiger geworden, ik heb mezelf leren kennen en als pm'er een hele ontwikkeling mee gemaakt. Ik heb dag in, dag uit genoten. Soms was het moeilijk, ik krijg zoveel tegelijk binnen, ik moet zoveel ballen hoog houden dat het soms moeilijk was. ieder die zegt dat het makkelijk is, weet niet hoe het echte leven werkt. Ik had een kamer die ik bij moest houden, je zou denken je bent student dat mag rommelig zijn, nou ik wil graag in een nette kamer slapen. Ik moest iedere dag er vroeg uit voor stage, ik moest ook mijn stage behalen (daarom kwam ik naar Spanje) Ik moest iedere week boodschappen doen want anders kwam er geen eten of drinken in huis. Ik moest mijn rekeningen betalen wat ik ook niet mocht vergeten, ik had mensen die ik ook tevreden en up-to-date moest houden. Ik moest uitgerust blijven wat vaak niet gebeurde door teveel opstap gaan, ik had mijzelf die ik gelukkig moest houden.

Al met al valt het rauw op je dak om ineens in een vreemd land te zijn. Ik heb een vreemde taal die ik moet begrijpen, ik heb van allerlei verantwoordelijkheden zoals school, stage en en huishouden. Ik heb ook hele mooie dingen meegemaakt zoals voor de eerste keer nar een club gaan, de eerste koken en het ook laten verbranden, de was doen zonder dat iemand weer is de was doet, omgaan met 11 andere mensen in een huis, buren hebben waarvan je niet alleen suiker nodig hebt, mensen leren kennen waarvan ik normaal niet zou denken daarmee bevriend te zijn, gezwommen in een mooi park, de Spaanse cultuur leren kennen, dronken herinneringen maken, huur betalen was niet leuk maar wel het gevoel van volwassenheid hebben, samen met Jamie de teleferico doen, tapas gegeten, een festival meegemaakt, een masker feest gehouden, meerdere sleepovers gehouden, heel veel Engels praten maar dan ook echt heel veel, versierd worden door Spaanse mannen, lieve Spaanse kinderen mogen helpen, dronken bij Papizza zitten en zo kan ik nog wel heel lang doorgaan. 

Als iemand mij nu zou vragen of ik dit nog eens opnieuw zou doen, dan zou ik ja zeggen. Ik ben dankbaar dat ik deze kans gekregen heb en ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken.

xxx Yasmina